senja melabuhkan sayap
matahari mula
bersembunyi
sayup berlagu suara
unggas
burung-burung berlari
pulang
sang rembulan pula terbias
indah
ah!
aku rindu sekali
suasana desa itu
tanpa henti memanggilku
damai dan tenang
jauh dari segala
hiruk-pikuk
ya..
aku tidak pernah jemu
mengingati setiap
kenangan yang tercipta
sedari lahir dan
membesar bersama kesayanganku
rumah agam itu adalah
syurga
umpama idaman kisah
dongengan
________________________________________________
Kisah disebuah perkampungan, di utara tanah air..
Tahun 1990 dan..
Siapa aku? Seorang budak yang dilahirkan di kampung, rumah kesayangan Tok dan Tokwan aku. Aku lahir di dapur, masa mak aku tolong Tok memasak di tengahari rembang. Dan bak kata mak aku, masa aku lahir, ditemani bunyi guruh yang tiba-tiba (tanpa tanda hujan). Pelik kan?
Aku membesar bersama mereka termasuk Along dan Paksu. Disebabkan mak aku meniaga kat Kuala Lumpur dengan abah aku, jadi kami dijaga oleh mereka. Hidup aku ceria dan gembira walaupun tidak senang. Rumah Tok dikelilingi berbagai jenis tanaman. Dari jalan raya nak masuk ke rumah Tok, ada laluan dimana kiri dan kanan dipenuhi dengan pokok durian, ciku, dan langsat. Kawasan situ tanah lembab, jadi setiap kali hujan, ni tempat aku main lecak sambil rembat buah. hihi
Ada jugak bangsal kecik tempat menunggu sebelum jalan masuk tu. Dekat dengan parit tempat aku dok berkubang. hihi
Sampai sahaja berdepan rumah Tok, sebelah kanan ada pokok manggis. Kat bawah ni, ada pangkin. Sebelah kiri pulak, tanah kosong. Ni tempat aku selalu tolong depa jemur buah pinang. Kadang dok cari uban Tok sambil bersembang. Dapatla upah 2 kupang. Layan view sambila kacip buah pinang, letak kapur, gulung dengan sireh. Sedap!
Dan.. taraaaa!!! Tersergam indah, rumah kampung 2 tingkat (kayu semua). Depan rumah ada pangkin besaq. Tempat kami dok berkumpul petang-petang sambil layan "biskut mayat", makan ubi rebus cicah nyok dengan ayaq kopi. Bawah rumah, ada basikal tua kesayangan Tokwan dengan reban ayam. Banyak sungguh depa ni, lepastu sibuk ja dok hingaq. Nak dijadikan cerita, aku pernah kena ligan dengan Tokwan, sampai aku terjun tingkap rumah. Tinggi la jugak. haha.. Betul-betul kat tingkap tu, penuh pokok cabai dengan limau. Subur sungguh. Rumah kami ada kolah. MashaAllah, ayaq dia sejuk baq hang! Bercinta jugak aku nak mandi setiap hari. Dapoq kami kat tingkat atas, tapi ada ruang kebawah sikit. Luas! Hangpa boleh berkelah lagi tau :)
Belakang rumah, ada jamban. haa.. kena membuang kat luaq na. Disebabkan aku penakut, Paksu adalah peneman setia aku pegang pelita atau lampu ayam pi jamban. hehehe..
Yang seronoknya, ada pokok langsat, rambai, rambutan kat belakang rumah. Keliling rumah, penuh segala jenis pokok dan tumbuh-tumbuhan. Redup ja rasa.. Pantang hujan, mesti mandi hujan. Berlari main keliling rumah, pakat berlemuih habis. Aku pernah kena hurung dengan kerengga msa panjat pokok moktan. Tobat la sat, pastu kerabat lagi. hahah
Pi sekolah, Tokwan hantaq dan ambik setiap hari. Masa tadika, ada satu gerai nasi lemak depan tu sedap sungguh. Nasi lemak daun pisang. Kalau cemuih makan makanan tadika, Cikgu Ah (pengetua sekolah kami), bagi kami pi beli. hihi.. Sekolah rendah pulak, sebelum masuk sekolah, mesti singgah kedai Pak Nan, pi pekena ayaq kopi curah dalam piring lepastu minum (ni Tokwan yang ajaq aku). Dah kenyang, ngam-ngam loceng sekolah bunyi, baru Tokwan hantaq aku depan pagar sekolah. Aku tak sekolah agama, sebab jauh ke pekan nun. rumah kami hulu banat. huhu..
Petang ja, aku ikut Tokyang pi kebun. Kebun kena lintas sungai, dan dikelilingi sungai. Paling aku ingat, kami tangkap ikan, lepastu bakaq, makan fresh. Nikmat oi!
Dan dekat sungai tu jugak, bahana aku menyibuk ikut Paksu dengan kawan-kawan dia pi mandi sungai, sedap dok terjun tiruk dari jambatan (tinggi tau. ayaq dalam tapi jernih), kepala aku tersekat dalam lubang batang kayu masa dok seronok jadi ikan. haha.. jenuh depa nak keluarkan kepala aku. nasib ada lohong, boleh bernafas jugak. whuu.. balik ja Tok, Tokwan, Tokyang berleter kat aku. Mujoq tak lemas ja. Paksu kena marah. hahah
Yang seronoknya, setiap kali waktu azan, beduk mesti bunyi. Masjid kat atas sana. Jenuh jugak nak jalan kaki. Tapi seronok sebab ramai, meriah ja.
Malam pulak, rutin wajib pi jalan rumah Toklong pi mengaji. Aa Ba Ta.. Huwaa.. Toklong garang ! Aku tak khatam pun masa ni. hahah.. mengelat lebih. Balik mengaji, pi sakat orang lalu lalang. Nasib tak kena punggai ja. Nakal sungguh > <
Masa raya, satu kampung aku, Along dengan kawan-kawan lain pi beraya. Dapatla sekupang dua (nilai yang sangat besar zaman ni). Dari pagi sampai ke petang, selagi tak senja, memang tak balik. Jarang pun dapat duit raya. Selalu kenyang makan ja. hihi..
Kenangan kat sekolah tak banyak sangat sebab aku tak berapa pandai. Kuat makan ja sampai depa panggil aku " tong dram". Aku bambam.. whee.. Yang aku ingat, aku pernah masuk pertandingan menyanyi, pakai gaun.. haha, comel sungguh! Menang tau =D
Kawan baik aku, dari tadika sampa la ni, Wani. Dia budak bijak walaupun sakit dari kecik. Baik dengan aku dan rajin melayan aku. Ada " birthmark" kat dagu, putih macam cina, tapi montel sikit.
Lagi seronok, sebab akak dengan abang-abang kat sekolah tu suka melayan aku. Sebab aku celoteh. Tapi paling sedih, masa hari terakhir aku, aku tak sempat pun cakap dengan kawan-kawan aku. Masa tu ada majlis sambutan apa ntah kat sekolah. Tiba-tiba keluarga aku dah datang suruh balik sebab nak pi KL dah. Sedihhhhhhhh :(
La ni, walaupun rumah tu dah takda, kenangan tu tak pernah padam. Setiap benda aku ingat. Satu kampung tu aku dah tawaf. Dan aku harap, satu hari nanti, aku dapat buat rumah yang sama walaupun mungkin bukan tempat yang sama dan insan-insan kesayangan aku dah takda. Yang pasti, mereka dan kenangan tu sentiasa segar dalam ingatan dan hati aku. InshaAllah..
p/s: reminder to myself, who knows one day i might lost my mind or what so ever. so i hope this will remind me all the good times i had before ^_^
Ada jugak bangsal kecik tempat menunggu sebelum jalan masuk tu. Dekat dengan parit tempat aku dok berkubang. hihi
Sampai sahaja berdepan rumah Tok, sebelah kanan ada pokok manggis. Kat bawah ni, ada pangkin. Sebelah kiri pulak, tanah kosong. Ni tempat aku selalu tolong depa jemur buah pinang. Kadang dok cari uban Tok sambil bersembang. Dapatla upah 2 kupang. Layan view sambila kacip buah pinang, letak kapur, gulung dengan sireh. Sedap!
Dan.. taraaaa!!! Tersergam indah, rumah kampung 2 tingkat (kayu semua). Depan rumah ada pangkin besaq. Tempat kami dok berkumpul petang-petang sambil layan "biskut mayat", makan ubi rebus cicah nyok dengan ayaq kopi. Bawah rumah, ada basikal tua kesayangan Tokwan dengan reban ayam. Banyak sungguh depa ni, lepastu sibuk ja dok hingaq. Nak dijadikan cerita, aku pernah kena ligan dengan Tokwan, sampai aku terjun tingkap rumah. Tinggi la jugak. haha.. Betul-betul kat tingkap tu, penuh pokok cabai dengan limau. Subur sungguh. Rumah kami ada kolah. MashaAllah, ayaq dia sejuk baq hang! Bercinta jugak aku nak mandi setiap hari. Dapoq kami kat tingkat atas, tapi ada ruang kebawah sikit. Luas! Hangpa boleh berkelah lagi tau :)
Belakang rumah, ada jamban. haa.. kena membuang kat luaq na. Disebabkan aku penakut, Paksu adalah peneman setia aku pegang pelita atau lampu ayam pi jamban. hehehe..
Yang seronoknya, ada pokok langsat, rambai, rambutan kat belakang rumah. Keliling rumah, penuh segala jenis pokok dan tumbuh-tumbuhan. Redup ja rasa.. Pantang hujan, mesti mandi hujan. Berlari main keliling rumah, pakat berlemuih habis. Aku pernah kena hurung dengan kerengga msa panjat pokok moktan. Tobat la sat, pastu kerabat lagi. hahah
Pi sekolah, Tokwan hantaq dan ambik setiap hari. Masa tadika, ada satu gerai nasi lemak depan tu sedap sungguh. Nasi lemak daun pisang. Kalau cemuih makan makanan tadika, Cikgu Ah (pengetua sekolah kami), bagi kami pi beli. hihi.. Sekolah rendah pulak, sebelum masuk sekolah, mesti singgah kedai Pak Nan, pi pekena ayaq kopi curah dalam piring lepastu minum (ni Tokwan yang ajaq aku). Dah kenyang, ngam-ngam loceng sekolah bunyi, baru Tokwan hantaq aku depan pagar sekolah. Aku tak sekolah agama, sebab jauh ke pekan nun. rumah kami hulu banat. huhu..
Petang ja, aku ikut Tokyang pi kebun. Kebun kena lintas sungai, dan dikelilingi sungai. Paling aku ingat, kami tangkap ikan, lepastu bakaq, makan fresh. Nikmat oi!
Dan dekat sungai tu jugak, bahana aku menyibuk ikut Paksu dengan kawan-kawan dia pi mandi sungai, sedap dok terjun tiruk dari jambatan (tinggi tau. ayaq dalam tapi jernih), kepala aku tersekat dalam lubang batang kayu masa dok seronok jadi ikan. haha.. jenuh depa nak keluarkan kepala aku. nasib ada lohong, boleh bernafas jugak. whuu.. balik ja Tok, Tokwan, Tokyang berleter kat aku. Mujoq tak lemas ja. Paksu kena marah. hahah
Yang seronoknya, setiap kali waktu azan, beduk mesti bunyi. Masjid kat atas sana. Jenuh jugak nak jalan kaki. Tapi seronok sebab ramai, meriah ja.
Malam pulak, rutin wajib pi jalan rumah Toklong pi mengaji. Aa Ba Ta.. Huwaa.. Toklong garang ! Aku tak khatam pun masa ni. hahah.. mengelat lebih. Balik mengaji, pi sakat orang lalu lalang. Nasib tak kena punggai ja. Nakal sungguh > <
Masa raya, satu kampung aku, Along dengan kawan-kawan lain pi beraya. Dapatla sekupang dua (nilai yang sangat besar zaman ni). Dari pagi sampai ke petang, selagi tak senja, memang tak balik. Jarang pun dapat duit raya. Selalu kenyang makan ja. hihi..
Kenangan kat sekolah tak banyak sangat sebab aku tak berapa pandai. Kuat makan ja sampai depa panggil aku " tong dram". Aku bambam.. whee.. Yang aku ingat, aku pernah masuk pertandingan menyanyi, pakai gaun.. haha, comel sungguh! Menang tau =D
Kawan baik aku, dari tadika sampa la ni, Wani. Dia budak bijak walaupun sakit dari kecik. Baik dengan aku dan rajin melayan aku. Ada " birthmark" kat dagu, putih macam cina, tapi montel sikit.
Lagi seronok, sebab akak dengan abang-abang kat sekolah tu suka melayan aku. Sebab aku celoteh. Tapi paling sedih, masa hari terakhir aku, aku tak sempat pun cakap dengan kawan-kawan aku. Masa tu ada majlis sambutan apa ntah kat sekolah. Tiba-tiba keluarga aku dah datang suruh balik sebab nak pi KL dah. Sedihhhhhhhh :(
La ni, walaupun rumah tu dah takda, kenangan tu tak pernah padam. Setiap benda aku ingat. Satu kampung tu aku dah tawaf. Dan aku harap, satu hari nanti, aku dapat buat rumah yang sama walaupun mungkin bukan tempat yang sama dan insan-insan kesayangan aku dah takda. Yang pasti, mereka dan kenangan tu sentiasa segar dalam ingatan dan hati aku. InshaAllah..
p/s: reminder to myself, who knows one day i might lost my mind or what so ever. so i hope this will remind me all the good times i had before ^_^
No comments:
Post a Comment